Saturday 6 April 2013

ANG LAKI NG NGITI KO ^________________^

Sobra lang akong natutuwa. Haha. Nabubuang na po ako. 

Una. Dahil nakapag sulat ako ulit after soooo long. :) 
Pangalawa. Sabihin nalang natin na inspired ako ngayon at sana hanggang sa mga susunod na araw. :)

Naalala ko lang yung unang beses na nakita ko sya. (So may bago na namang "Sya" sa buhay ko? Umay! Haha) I was walking along Bldg. 8 to Bldg. 3 when he passed by. He's tall. Fair and suplado-look type of guy. At syempre sa paningin ko gwapo sya. Nyahahaha. I was in first year college then (2009). He was in his second-third year. Arki syempre. And from that day sinabi ko na crush ko na sya.

Araw araw halos nakakasalubong. Nakikita. Hanggang tingin lang ako. Bah. I won't make any move to know him. Kahit pangalan. Paconservative epek. Haha. Pero some things changed. My friend introduced him to us. Ang nakaka windang lang na part e. He was courting her. Pero dahil that time may boyfriend na ako. I just kept my secret. 

So yea. I got his name. Kilala nya na ko. Nakakausap ko na sya o nakakangitian pag nakakasalubong. Plain as that. But I still have this weird feeling inside me. Kako nga. May boyfriend man ata ako o wala. Nanatiling crush ko sya. And that was in 2011. By the way, my friend dumped him. 

April 2012. I add him on Facebook. Nag kaka chat minsan. Saktong usap. End of conversation. June 2012. I got his number. Text text. Paminsan. Onting usap. Period. 

Pero sa bawat pag lipas ng panahon mas tumatagal yung usap namin sa text. Nag sshare na ng mga pangyayari sa buhay. Mga problema. Yung dating 10 mins texting nagiging buong araw na. Minsan may mga tawagan pa. Bigla bigla naging mag kaibigan na talaga kami.

I gave him full support by watching him from a far when he defend his thesis. I was also walking around, simply glancing to him when the exhibit for design 9 and 10 opened. That "crush" feeling is still alive. 

October 2012. I started working. He was the one keeps on reminding me na "okey lang yan", "normal lang yan sa trabaho" etc. The romantic feeling was slowly faded. Naging kaibigan na lang later on.

Ang pinaka masarap lang na part. E ang tagal tagal tagal bago ako napalapit sa tao na ito. Pero sulit. He's one of my dearest friend right now. At ayoko ng idetalye ang iba pa. Basta. Super saya ko lang na andyan sya sakin. Palagi. <3